12 december 2015
Gisteren zijn we vertrokken met KLM om na iets meer dan 13 uur vliegen aan te komen in Buenos Aires (EZE) Argentinië. Het doel is vandaag door te vliegen naar de gletsjer in Patagonie. Alle binnenlandse vluchten zijn in mei jl. geboekt bij Aerolineas, maar helaas hebben we de nodige vluchtwijzigingen doorgekregen en daardoor ook ons reisschema aan moeten passen. Gelukkig is Aerolineas daar wel heel flexibel in.
Bij aankomst ontdekken we al snel dan onze vlucht van 12 uur gewijzigd is en dat we nu dan nog eens 1 ¾ uur later aan komen in El Calafate , waardoor de tijd die we in El Calafate door kunnen brengen wel heel erg kort wordt. Ons plan om vandaag naar de gletser te rijden, op een tijdstip waarop alle touringcars teruggaan, dreigt volledig in het water te vallen.
We vragen aan de balie of we omgeboekt kunnen worden naar een andere vlucht en dat kan, maar dan moeten we wel zorgen dat we binnen een uur op de andere (AEP) luchthaven zijn om daar vervolgens om 9.00 uur in te checken. Met een taxi zou dat op zaterdagochtend om half 8 haalbaar moeten zijn, verteld de dame van Aerolineas. We nemen deze gok, ‘ Fingers crossed’ als dit maar goed gaat….
Het is 25 graden lekker warm….Voor de taxikosten worden we uiteraard ‘ in ons nek geslagen’ , $50, maar ach we hebben haast en discussie voeren heeft toch geen zin. Na 45 minuten komen we aan op AEP, checken in en bellen met Sunnycars om te vragen of zij de autoverhuurmaatschappij op de hoogte willen brengen van de vluchtwijziging.
Op tijd, om 10.30 uur, vertrekt onze vlucht naar El Calafate, waar we vervolgens om 13.30 uur aankomen. Inmiddels heeft Sunnycars keurig netjes alles doorgegeven aan Alamo en kunnen we de auto direct meenemen. Het gaat goed dit is echt top !! Het is ongeveer 15 kilometer naar El Calafate en daarvandaan ongeveer 80 kilometer naar de gletsjer. Vol verwachting gaan we op pad, ‘ it better be worth it’ !!
Onderweg vergapen we ons aan het ronduit machtige, prachtige uitzicht op Lago Argentino en schieten we snel een paar mooie plaatjes. Onze eerste blik op de opeens in het oog springen Perito Morenogletsjer, zorgde echt voor een ‘wow effect’. Het is een echt natuurwonder waarvan er niet veel in de wereld te vinden zijn. Totaal heeft het ons 27 uur reizen gekost van Nederland tot aan de Perito Morenogletsjer Gletsjer, om vervolgens dit overweldigende prachtige fenomeen te mogen bewonderen. De eerste aanblik stelt ons absoluut niet teleur…..
De Perito Morenogletsjer is gelegen in Nationaal Park Los Claciares in het zuiden van Argentinië. De gletsjer is bereikbaar vanuit El Calafate, het is een van de 48 gletsjers die worden gevoed door het Zuid-Patagonische ijsveld. ’s Werelds op twee na grootste zoetwaterreserve. De gletsjer eindigt in een fjord waar het ijs 60 met hoog is. De totale oppervlakte is 5km breed en 30km lang. Per dag schuift de ijsmassa 1 tot 2 meter verder. Dit kan waargenomen worden doordat je het ijs hoort kraken en ziet afbrokkelen. Regelmatig breken er serieuze brokken ijs af en dondert het naar beneden met het geluid van onweer. Hier en daar kleurt het ijs van de gletsjer blauw. Blauw ijs komt voor wanneer sneeuw op een gletsjer valt en wordt samengeperst zodat het onderdeel wordt van de gletsjer. Gedurende de reis afwaarts van de gletsjer worden alle luchtbellen eruit geperst en neemt de grootte van de ijskristallen toe zodat ze helderder worden.
De gletsjer is vernoemd naar een Argentijnse ontdekkingsreiziger Fransico Moreno. We mogen doorrijden tot aan de kleine parkeerplaats, waar de board walks aangelegd zijn die je langzaam naar beneden voeren om zo dichtbij mogelijk alles te kunnen aanschouwen en en horen. Hier is goed over nagedacht en het is echt heel fraai aangelegd. Het aanblik is adembenemend, de geluiden bizar en overweldigend. Het opgekruide ijs lijkt wel piepschuim, maar het maakt echt een enorm donderend geluid als er een groot stuk ijs afbreekt. Je hoort het ijs bewegen en het water er door heen sijpelen alsof er een waterval binnenin zit. De afgebroken brokken ijs dobberen vervolgens door het meer. Het is koud, jammer genoeg maar ongeveer 10 graden en er staat een ijzige wind. Veel warmer zal het hier waarschijnlijk niet worden, het is zomer nu, in de winter zal het hier ongetwijfeld mega koud zijn. De kou en inmiddels opkomende vermoeidheid van de reis drijft ons terug naar de parkeerplaats waar ook een restaurant is. We nemen een kopje thee en een lokaal pasteiachtige dingetje ‘empanada’ genoemd, we verorberen onze versnaperingen en dreigen in te kakken, om dat te voorkomen gaan we maar weer op pad. We rijden terug naar El Calafate richting ons Hotel Kosten Aiken, wederom genietend van het overweldigende natuurschone landschap.
We checken in, zetten onze koffers op de kamer en gaan op zoek naar een goede steak waar Argentinië bekend om staat. We kiezen een restaurantje Le T…… vermeldt in de Lonely Planet, we verbazen ons overigens enorm over de hoge prijzen in El Calafate. We bestellen uiteindelijk een Argentijnse Steak en wachten vol verwachting. Wat ons vervolgens opgediend werd sloeg echt helemaal nergens op. Die van mij had heel veel vet en was compleet doorgebakken en kurk droog, in plaats van medium gebakken en die van JW was wel 5 cm dik, eigenlijk een vieze dikke homp vlees op zijn bord dat wel rood van binnen was maar ook kurk droog. De bijbehorende gebakken aardappelen sloegen ook nergens op wat ons deed besluiten beide borden terug te geven, niets anders te bestellen en om de rekening van alleen onze twee drankjes te vragen. Daar stonden we dan, moe en rijp voor ons bedje maar toch met een wens wat in de buikjes te hebben. We lopen nog even de winkelstraat door en kiezen uiteindelijk ervoor om een pizza te delen (schrik niet een grote pizza kost 28 dollar). De pizza was zozo, met erg veel kaas, maar vulde wel onze buikjes. Toen we eindelijk in bed lagen vielen we als een blok in slaap.
We hebben er lang voor moeten reizen maar dat vonden het absoluut de moeite waard, dit is zo’n ‘Once in a life time’ momentje. De geweldige foto’s spreken voor zich.
