Kalahari Desert 2

15-1-2011

Zoals de hele vakantie zijn we weer rond 6.30 uur – 7.00 uur wakker. We aanschouwen op ons terras een aantal vogels die het zeer druk hebben met het bouwen van hun nestjes. Na een douche ontbijten we buiten op het terras van het restaurant. Het wordt een hete dag. Vandaag heb ik na 14 dagen voor het eerst geen keel-, oor- en hoofdpijn. Ik weet niet wat ik onder mijn leden heb gehad maar ben blij eindelijk op te knappen.

Bij de receptie doen we navraag over een route die we willen rijden richting de grens van Botswana, nieuwsgierig of we de ‘rode duinen’ kunnen bewonderen. Het eerste stuk is asfalt en daar geeft men van aan dat het geen probleem is, het tweede stuk is een heuvelachtige hobbelige gravel weg die door regen behoorlijk onder water kan staan. Het advies is te checken hoe de weg is en om te draaien als er veel modderpoeltjes op liggen. Vanuit de gravelweg van de logde komen we op de C20, we willen eerst even naar Mariental, daar schijnt een supermarkt te zijn en onze voorraden zijn op. Direct rijden we weer eens een politiecontrolepost tegemoet, het lijkt wel of ze hier midden op de weg overnacht hebben….. Niemand houdt ons aan. Mariental is iets groter dan we gedacht hadden en bij de plaatselijk Spar slaan we eerst veel water en wat zoete broodjes en taartjes in. Mariental is iets groter dan Rehoboth en biedt  bewoners en reizigers de mogelijkheid om van alles aan te kopen. Wat ons steeds verbaast zijn de hoge prijzen die voor alles gevraagd worden, het zijn gewoon Europese prijzen en dat in een Afrikaans land !!

De route die we uitgestippeld hebben (Mariental, Stampriet, Aranos, Akanous, Gochas, Mariental) is een aanzienlijk hoeveelheid kilometers. Het uitzicht moet echt wel de moeite waard zijn willen we deze helemaal uitrijden, het is bloedheet vandaag. Vanaf Stampriet worden de rode duinen in een heuvelachtig landschap zichtbaar, in tegenstelling tot wat we verwacht hadden zijn ze aanzienlijk begroeit met bomen en lage bosjes. De verwachte Kalahari Desert met kale rode duinen bestaat slechts voor een heel klein deel in Botswana, lezen we onderweg in de Lonely Planet. De Lonely Planet schrijft dat veel mensen onterecht dit beeld hebben, wij dus ook. De echte Kalahari zijn rode duinen begroeit met bomen en bossen met daar tussenin stukken land met lage begroeiing !!!! Het uitzicht is, ondanks dat die niet voldoet aan onze verwachting, prachtig, maar wel erg eentonig. In Aranos vragen we de juiste route want die staat niet aangegeven, twee pompbedienden sturen ons de verkeerde kant op en daarmee besluiten we te vertrouwen op ons eigen richtingsgevoel. We rijden een gravelweg op en die biedt het uitzicht zoals mij vertelt was, na zo’n 25 km nemen we het besluit het rondje niet uit te rijden maar om terug te gaan. Terwijl ik draai schiet er een witte auto voorbij, vervolgens zie ik in mijn spiegel een witte auto met hoge snelheid aankomen. Er van uitgaande dat hij haast heeft en ik niet, stop ik langs de weg, de auto stopt ook. Het is de auto die bij de benzinepomp stond te tanken terwijl wij de jongen de weg vroegen. Hij was omgedraaid voor ons om te vragen of we verdwaald waren en de weg wel wisten, dat vonden we heel erg vriendelijk van de man en bedanken hem heel hartelijk voor zijn hulp en bezorgdheid. Onderweg stoppen we voor een aantal foto’s, het is enorm heet en niet uitnodigend om op je gemak de omgeving te bewonderen. Opnieuw aangekomen bij Stampriet stoppen we bij een andere Guest Farm van dezelfde Gondwana organisatie. Deze Lodge/Farm is in oktober vorig jaar geopend. Ook hier is het welkom hartelijk en erg vriendelijk, zelfs als je alleen maar langskomt voor koffie met chocolade cake! Nadat we de lekker cake en verse koffie op hebben rijden we de laatste 50 km terug naar de Kalahari Anib Lodge. Al met al hebben we toch weer een rit van 300 km achter de rug.

JW is bekaf en heeft slaap, hij besluit een tukkie te gaan doen. Het is bewolkt en daardoor koelt het iets af. We relaxen en werken het dagboekje bij. De foto’s zijn toch beter gelukt dan ik onderweg dacht. Ze geven in ieder geval een goed beeld van de Kalahari desert.

We dineren wederom bij de Lodge. Zoals bij de meeste Gondwana’s zijn er in de buurt geen restaurants, mede omdat de Lodges gebouwd zijn op een groot stuk grond waarvan de aandeelhouders van Gondwana eigenaar zijn. De Lodges zijn gebouwd in het mooiste deel van het grondgebied en bevinden zich soms vanuit de toegangspoort een aantal kilometers verderop het landschap in en de dorpjes in de omgeving zijn dan nog eens tientallen kilometers verder, als er überhaupt ’s-avonds al iets te eten zou zijn en we hebben sowieso geen zin in een nieuw avontuur zoals vorige week om in het donker te moeten rijden. Vanavond staat er wederom Oryx op het menu, je weet wel die hele mooie beesten met die enorm grote hoorns, het blijft toch apart om regelmatig overdag plaatjes te schieten van deze mooie beesten en die ’s-avonds op je bord terug te vinden … het leven is hard.