Upington – Canon Lodge Namibie

31-12-2010

Gisteren hebben we nog lekker en gezellig gegeten bij Le Must in Upington. Het begon heel ‘classy’ met een mooi voorgerechtje, maar bij het hoofdgerecht bleek toch dat men was ingesteld op Zuid Afrikaanse boeren: een enorm bord met Springbok volgde, wel lekker maar een hoeveelheid die niet voor Michelin-sterren in aanmerking komt.

Vandaag is het zo ver en gaan we naar Namibië. Na het ontbijt checken we uit, kopen nog wat zoete broodjes en water bij de Pick ’n Pay, pinnen we voldoende cash en gooien de tank vol, zo wij kunnen op pad!

Na 134 km saaie rechte weg, via de N10, bereiken we de grens. Eerst uitschrijven in Zuid Afrika, wat overigens grappig is. Je begint bij deur 1, dan ga je naar deur 2 en als laatste naar deur 3. Deur 1 gaf een papiertje voor de auto, deur 2 was voor de registratie van onze laptop, camera en video camera (zodat we bij terugkomst geen invoerrechten hoeven te betalen) en deur 3 gaf ons een stempel in ons paspoort. Vervolgens mogen we met de auto door een poortje rijden waar een dame alles nogmaals controleert en vervolgens mag je Zuid Afrika uit. Alle illegale smokkelwaar die achter in de auto lag hoefde ze gelukkig niet te zien ….

Vreemd genoeg zagen we de grenscontrole van Namibië niet, pas na vele kilometers door niemandsland werd de overgang toch zichtbaar. Hier mogen we twee aparte kamertjes betreden, de ene voor de auto en de tweede voor de stempel in ons paspoort. Gelukkig neemt de border control niet al teveel tijd in beslag en kunnen we snel weer onze route vervolgen.

111 km naar Karasburg, opnieuw een saaie weg, jammer want daar zijn we inmiddels wel klaar mee! Daar aangekomen constateren wij dat Namibië hier een kans heeft gemist…. Geen Wimpy of een bakery voor een simpel bakkie koffie, het is eerlijk gezegd niet eens een prettig dorp om te stoppen. Het is er druk, rommelig en rumoerig, later leren we dat dat komt doordat het een vrije dag is: oudjaarsdag en eind van de maand waardoor de mensen geld hebben om te besteden (helaas vaak aan drank). We gaan snel maar weer door en zeggen na een tankbeurt gedag tegen de asfaltwegen. Het is nog ongeveer 100 km naar de Canon Lodge, ondertussen hebben we al een paar enorme buien op ons dak gehad en zo te zien is het nog lang niet klaar met regenen. De grootste uitdaging krijgen we op de heuvelachtige glimmende, glibberige gravel weg als het echt begint te hozen, maar ook daar slaan we ons prima doorheen.

Uiteindelijk komen we aan bij de Canon Lodge, op het moment dat wij parkeren begint het weer enorm te regenen en te onweren. We sprinten naar de receptie en wachten daar, na het inchecken, onder het genot van een kopje koffie met heerlijke verse cake tot het droog wordt. De medewerkers geven aan dat het heel goed weer is….., tja zij hebben alweer een tijd geen regen gehad maar wij komen voor de zon.

Onze lodge heeft nummer 13, in dit geval een geluksnummer. Wat een voortreffelijk uitzicht hebben wij, deze locatie maakt alles weer goed. Voor het diner is een barbecue gepland, hopelijk kunnen zij dat plan uitvoeren. Vooralsnog ziet het er niet naar uit dat het lang droog blijft. Het restaurant wordt al voorbereid op een gezellige, bijzondere Oudejaarsavond.

We genieten op ons terras van een wijntje met nootjes en bewonderen de omgeving, duimend voor beter weer morgen. Moe van de drie dagen autorijden besluiten we nog even een tukkie te doen en zetten voor de zekerheid de wekker, dat zeker nodig was. Moeilijk wakkerwordend hopen we dat een douche ons echt wakker krijgt en dat lukt. Al aankledend zien we vanuit ons raam een werkelijk schitterende zonsondergang en schieten snel nog wat foto’s.

Het diner is heel gezellig en erg lekker, het vlees heeft op de barbecue gelegen dus de weergoden waren de koks goedgezind. Na het diner praten we nog een tijdje met de general manager die uit Texel komt. Zij is getrouwd met een Namibiër en heeft het enorm naar haar zin. Ze vertelt ook hoe Gondwana ontstaan is en hoe e.e.a. reilt en zeilt, erg interessant. Om half 12, weten we niet meer hoe we moeten zitten en haken af. In onze hutje met prachtig uitzicht luiden we samen 2011 in, bellen nog even met het thuisfront die een uur te vroeg Nederlandse tijd gelukkig Nieuwjaar worden gewenst. Vervolgens gaan we lekker slapen onder de klamboe.