25 december 2015
Het is eerste kerstdag, maar in ons Mercure hotel is daar niets van te merken. Geen kerststukje, geen kerstmuziek, niets speciaals bij het ontbijt, helemaal niets, op de kerstboom bij de receptie na. Gisterenavond, kerstavond, werd er ook niets speciaals van gemaakt. Terwijl de meeste gasten noodgedwongen in het hotel dineerden, omdat de restaurants in het dorp vrijwel allemaal gesloten waren. Het eten in het hotel was smakeloos en vet, het sloeg werkelijk nergens op en dat voor zo’n goed aangeschreven hotel !!!
Geen probleem op zich, we ontbijten en gaan op weg naar de watervallen aan de Argentijnse kant. Het is opnieuw bewolkt maar wel droog. Vanuit ons hotel is het maar een klein stukje rijden en rond 9.00 uur wandelen we Parque Nacional Iguazu in met ons toegangsbewijs.
In Brazilië waren we voor de toegang, 2 personen en een parkeerkaartje, slechts 30 euro kwijt en konden we alles met creditcard betalen, wat erg prettig is. In het Argentijnse park moet de entree cash betaald worden en is er een groot onderscheid of je residentes bent, slechts 30 pesos of buitenlander dan betaal je 260 pesos per persoon (43 euro voor twee).
De opzet van Parque Nacional Iguazu is iets anders. Er zijn meer paden waar je over kunt wandelen om de watervallen te bekijken en aan deze kant kan je veel dichter bij de watervallen komen. Er gaat een boemeltreintje vanaf de entree naar het centrale punt waar vandaan alle trails naar de watervallen lopen. Je kunt het ook lopen via de groene route, dat is slechts 600 meter. Wij kiezen ervoor onze krachten wat te sparen en eerst het treintje te nemen.
Bij het centrale punt aangekomen dachten wij te kunnen blijven zitten in de veronderstelling dat het boemeltreintje verder ging naar de “keel van de duivel”, maar die vlieger ging niet op. We moesten uitstappen dit treintje ging terug naar de entree en er komt een ander treintje voor de doorreis. Na zo’n 15 minuten konden we weer verder en overbruggen we 2.3 km. Het pad naar het hoogtepunt is spectaculair en zo’n 1100m. Het voordeel van het treintje is dat er steeds een stroom toeristen komen, hun ding doen en weer weg gaan. Vervolgens wordt het lekker rustig en heb je alle ruimte en tijd om het geweld van de watervallen op je gemak te aanschouwen. We hebben de regen ponchos van gisteren bij ons en die hebben we ook hier hard nodig. De “keel van de duivel” is overigens niet goed te zien, door de enorme hoeveelheid opspattend water. De reden dat het water hier en daar overigens bruin is komt door ontbossing van de aanvoer route van het water. Bij alle watervallen valt echt 650.000 liter water per seconde naar beneden, een imposant schouwspel.
We wachten geduldig op het treintje terug naar het centrale punt, kopen daar een koffie en een paar Empanadas. Echt op je gemak zit je niet, we worden geplaagd door wespen, vliegen en coatis. We gaan snel weer door en kiezen voor de rode route 1750m, de Circuito Superior of upper trail. We weten niet wat we nu mooier vinden de Braziliaanse met het weidse uitzicht of de Argentijnse kant waar je min of meer over de watervallen heen loopt. Wat opvalt is dat hier de watervallen wel allemaal naambordjes hebben die miste ik gisteren aan de overkant.
We kopen een broodje voor onderweg bij de Subway. Ook hier heb je heel veel geduld voor nodig, maar ja we moesten wat, de Panaderia in het dorp was dicht vandaag. We besluiten dat de blauwe route aan de beurt is, Circuito Inferior oftewel lower trail. Alhoewel die aangegeven staat als een soort rondje van 1400m is een bepaald deel gesloten, waardoor je weer eenzelfde stuk terug moet lopen. Het zonnetje breekt door en ja hoor daar is de fel begeerde regenboog die ik hoopte te kunnen zien !!! De temperatuur loopt snel op tot zo’n 35 graden en met de hoge luchtvochtigheid wordt het behoorlijk klef. Er zijn veel vlinders in allerlei kleuren, fraaie vogels, lizards, coats, muggen en allerlei ongedierte. Grappig is dat je op veel punten de bezoekers aan de overkant kunt zien.
We zijn er moe van en besluiten naar de auto te gaan. Het is inmiddels 16.00 uur. Via Sendero Verde, wandelen we de laatst 600m terug naar de auto. We hopen al twee dagen dat we een Toekan kunnen spotten, maar helaas is dat niet het geval. Wel komen we een aantal luie apen tegen in een boom en rondwandelen op de grond. We zijn opnieuw zeer onder de indruk van de magnifieke watervallen en hebben enorm genoten. Om de watervallen optimaal te kunnen bewonderen vinden we dat je beide kanten zou moeten bezoeken. We vinden wel dat aan de Braziliaans kant alles beter georganiseerd geregeld is. Totaal hebben we vandaag ongeveer 13km afgelegd in het park … we zijn stuk, maar zeer voldaan.
In het hotel aangekomen nemen we een verfrissende duik in het zwembad en relaxen we op een ligbedje. ’s Avonds kunnen we gelukkig weer in het dorp dineren en smullen van een lekkere verse huisgemaakte pasta.
