Bangkok

30 Januari 2015

Onze laatste vakantiedag, en die brengen we door in Bangkok. Na een espresso met croissantje bij het Chocolab checken we eerst even in voor onze vlucht met Emirates morgenochtend 9.30 uur. Vanuit het hotel brengt een taxi ons voor 75B naar Wat Phra Kaew & de Grand Palace, de nr 1 van Bangkok. En, dat is zichtbaar. Mijn hemel wat een chaos en een drukte !!!!!!

We worstelen ons door de menigte naar een loket waar we kleding kunnen lenen om onszelf ‘te bedekken’. Ik een kleedje en JW een broek, de borg is 400B en dat krijgen we terug als we de kleding weer inleveren. Vervolgens banen we ons een weg naar het loket om toegangskaartjes te kopen a 500B p.p. Dit volbracht hebbend, schuifelen we door de toegangspoort, jeetje was is het druk en warm!

We doen ons best om wat mee te krijgen van het Grand Palace en de tempels maar dat is echt niet eenvoudig en eigenlijk is het ook helemaal niet leuk….

Het Koninklijk Paleis is een ommuurd gebouwencomplex, dat dienst deed als koninklijke residentie van de 18e eeuw tot het midden van de 20e eeuw. Het gehele complex omvat 218.400 vierkante meter omgeven door een witte muur van 1,9 kilometer. Binnen de muren bevindt zich ook de tempel Wat Phra Kaew met de Smaragdgroene Boeddha. De tempel is gebouwd in opdracht van koning Rama I in 1782. In deze tempels wonen hier geen monniken, de tempel heeft alleen zeer gedecoreerde gebouwen, standbeelden en pagodes. Het is erg jammer dat het zo enorm druk is, we kunnen hier absoluut niet van genieten en willen eigenlijk alleen maar weg van deze drukte. We wandelen in een record tempo langs de tempels en het paleis en verlaten het complex veel te snel. Het is benauwd warm, er hangt smog in de lucht en overal zijn mensen ………

We besluiten naar Wat Pho de ‘Reclining Buddha’ te wandelen en hopen dat het daar wat rustiger is. Al wandelend krijgen we het ‘echte’ leven van Bangkok mee en dat maakt ons beeld van deze smerige stad eerlijk gezegd niet positiever.

Wat Pho is de tempel van de liggende Boeddha. De officiële naam is Wat Phra Chetuphon Wimonmangkhlaram Ratwonmahawihan. De tempel is ontstaan door een restauratie aan de Wat Phodharam in 1788 en is ook nog hersteld in 1982. Het is de grootste en oudste Wat in Bangkok, 80.000 vierkante meter. Deze liggende Boeddha is zesenveertig meter in lengte en vijftien meter in hoogte. De liggende Boeddha is versierd met bladgoud en met parelmoer op de ogen en voetzolen. De voetzolen tonen 108 voorspoedig gestemde afbeeldingen in Chinese en Indische stijl en wordt gezien als de ontstaansplek van de traditionele Thaise massage. Er zijn 108 bronzen kommen in de gang met vermelding van de 108 gunstige tekens van Boeddha. Je kan voor 20B muntjes kopen en die in de bronzen kommen gooien, uiteraard doe ik dat ook net als iedereen in de veronderstelling dat het geluk brengt.

Na Wat Pho overbruggen we het kanaal met de veerboot op weg naar Wat Arun. Het is druk met smerige boten die zwarte uitlaatgassen verspreiden, troep drijvend in het water en de smog die in de lucht hangt. Voor ons niet uitnodigend om ook nog een boottocht van een uur te ondernemen. Aan de overkant van het kanaal bestellen we eerst een espresso. Wat Arun staat helaas grotendeels in de steigers, maar goed, we bewonderen ook deze Tempel en stellen vast dat we er vandaag toch nog een willen zien: De Golden Boeddha van 5,5 ton goud.

We willen een tuk-tuk of een taxi, maar de ‘heren’ willen tussenstops houden (voor commissie) en vragen belachelijke bedragen om het kleine stukje te overbruggen. We wandelen eerst zelf een stuk maar constateren dat het verder is dan verwacht en ook behoorlijk energie vretend is. We onderhandelen opnieuw en kunnen nu voor 150B mee zonder tussenstop. Ook dit is geen pretje, nu staan we stil in een tuk-tuk tussen alle stilstaande auto’s in de Bangkok chaos. Ach ja, ook deze ervaring kunnen we nu een ‘vinkje’ achter zetten… en we zien China Town en de bloemenmarkt nu ook nog.

Het gouden beeld stamt uit de tijd van de Thaise Sukhothai dynastie 1238 – 1583 en is in de 15e eeuw naar de oude Thaise hoofdstad Ayutthaya gebracht. Daar is het beeld enige tijd onder een pleisterlaag verborgen geweest om het goud te maskeren en het tegen invallers te beschermen. De pleisterlaag verborg nog steeds het goud toen het naar de Wat Traimit in Chinatown in Bangkok gebracht werd. In 1955 werd het beeld verplaatst. Tijdens deze verhuizing knapten er kabels en het beeld raakte beschadigd. Stukken van het pleisterwerk brokkelden af en zo werd na 200 jaar de werkelijke waarde van het kostbare beeld ontdekt. De waarde van het bijna vier meter hoge beeld wordt geschat op 260 miljoen dollar, maar is vanuit historisch en religieus oogpunt onschatbaar.

Na dit bezoek zijn we er echt klaar mee, we wandelen nog een stuk op zoek naar een normale taxi en zijn blij als we terug zijn bij het hotel waar we een sandwich verorberen bij het Chocolab. Daarna strijken we neer bij het zwembad op 10 hoog, bah we hebben ons in geen tijden zo smerig gevoeld. Zo, nu kunnen we uitrusten van deze behoorlijk inspannende en vermoeiende dag.

Onze vakantie in Thailand zit erop, we hebben ontzettend genoten van deze reis. Morgenavond 20.30 uur landen we als het goed is weer in ons koude (maar zo lekker schone) kikkerlandje.